Tuin

Begrip: Tuin
meervoud	tuinen
woordsoort	zelfstandig naamwoord
bijbehorend lidwoord	de

Definitie
Een tuin is een soms afgesloten, soms open stuk grond waarop gewassen worden verbouwd.

Synoniemen
gaarde gaard hof hortus

Antoniemen
-

Soorten tuinen
moestuin siertuin wijngaard kruidentuin

Rijmwoorden (Wat rijmt er op tuin?)
bruin kruin duin puin

Allitererende woorden (Wat allitereert er met tuin?)
thuis tuig Teun tuit tuiten tuimelen

Uitdrukkingen	Betekenis
Iemand om de tuin leiden.	Iemand misleiden
Wie in zijn eigen tuintje wiedt, ziet het onkruid bij een ander niet.	Wie zich om zijn eigen zaken bekommert, heeft geen tijd om zich te ergeren aan de tekortkomingen van een ander.

Etymologie
Tuin is verwant aan het Engels woord 'town' (stad) en het Duitse woord 'Zaun' (hek of schutting). Het woord betekende oorspronkelijk 'een door hekken afgesloten stuk grond', wat in de loop van de tijd in deze drie talen een iets andere betekenis kreeg.

Verwante begrippen
afgeleid werkwoord	tuinieren
persoon die zich ermee bezighoudt	tuinman / tuinvrouw / hovenier / tuinder

Vertalingen
Engels - Frans - Duits - Spaans Arabisch - Bosnisch - Fins - Fries - Grieks - Italiaans - Indonesisch - Pools - Roemeens - Russisch - Tsjechisch - Turks - Zweeds

Citaat van de dag

"De enige lectuur die spoedig verveelt, zijn banketletters. " - Godfried Bomans -
(1913-1971)